De thematiek in het werk

Natuur en Strips
Al lang geleden had de natuur mijn interesse. In mijn jeugd waren bos en weide ver te zoeken, maar in het rozenplantsoen met de onvermijdelijke doornen was ik te vinden. Intens kijkend naar het gekrioel van rupsen en mieren. De blaadjes van elk seizoen. De bedauwde spinnewebben. Dat was geweldig! Die kleine gevormde natuur op vijf meter afstand van het ouderlijk huis was mijn speeltuin; het gemeentegroen als bron van fascinatie en als plek om naar buiten te kijken. Maar tevens ook voor stilte. Onder de grote en ruim overhangende treurwilgen bij de vijver tegenover ons huis, kon ik dromen en beschutting vinden. Een plek voor mezelf.
Een andere constante in mijn jeugd waren de stripbladen. Zo waren er onder andere Heer Bommel en Tom Poes. Tot op de dag van vandaag (her)lees ik de avonturen van dit tweetal, maar geniet ook van de prachtige tekeningen. Bijna alle 'personen' in deze verhalen zijn wezens met gelijkenissen uit de natuur. Ze zijn dus weliswaar dieren (qua vorm), maar hebben verder zeer menselijk gedrag. Dat gegeven zie je terug in sprookjes en fabels. Al eeuwenlang. Het dier als metafoor van een mens of menselijke eigenschap. Zo ontstond in mijn brein een natuurlijk verband tussen fantasie en menselijke interactie. Die beeldtaal (van getekende dierachtige wezens) is altijd op mijn netvlies blijven hangen.

Sentimenten
Zo - zonder het te beseffen - bouwde ik een bron van sentimenten op, die in mijn leven zou blijven.
Tijdens de lerarenopleiding tekenen (jaren '80) waren het eerst de fantasiedieren die ik ging schilderen. Dat was een volstrekt natuurlijke keuze. Zonder overigens de link met het verleden te maken (dat kwam pas veel later). Ook aan het eind van de teken-opleiding had de 'kleine natuur' mijn aandacht door geabstraheerde tuinen te schilderen. Voor het 'bijvak' textiele werkvormen (dat vooral op materiaalonderzoek was gericht) maakte ik vliesvormen, geinspireerd door vleugels, vliezen en bladeren die in de herfst hun nerven laten zien.

Hernieuwd kunstenaarschap
Vanaf 2006 begon ik - na jaren van artistieke stilstand - weer met schilderen en het maken van sculpturen. Al heel snel waren het weer de 'creaturen' die de kop opstaken. Maar nog meer dan voorheen kwamen ook elementen als toeval, associatie en organisch handschrift naar boven. Langzaam groeide het besef om letterlijk iets te creëren dat hoewel geïnspireerd door de natuur, daar helemaal van af kon wijken. Eigenlijk laat de diversiteit van het leven al zien dat er soms levensvormen zijn die we ons helemaal niet kunnen voorstellen. Wat het uiteindelijke resultaat van mijn werk is, zal en wil ik van te voren ook niet weten. Dat is het spel van associatie, toeval en beschouwing. Hoewel ik sommige werken de titel "fabel" (of "onvertelde fabel") meegeef, gaat het mij echter niet om een bepaalde boodschap of een detail uit een verhaal. Voor mij staat het plezier van het laten ontstaan voorop. De kijker mag verder fantaseren.